History of theology

Theologie

Griekse theologia (θεολογία) werd rond 380 voor Christus door Plato gebruikt met de betekenis "verhandeling over god" in The Republic, Book ii, Ch. 18. Aristoteles verdeelde de theoretische filosofie in mathematike, physike en theologike, waarbij de laatste ruwweg overeenkwam met de metafysica, die voor Aristoteles een verhandeling over de aard van het goddelijke omvatte.

Op basis van Griekse stoïcijnse bronnen onderscheidde de Latijnse schrijver Varro drie vormen van een dergelijk discours: mythisch (betreffende de mythen van de Griekse goden), rationeel (filosofische analyse van de goden en van de kosmologie) en civiel (betreffende de riten en plichten van openbare religieuze naleving).

Sommige Latijns-christelijke auteurs, zoals Tertullianus en Augustinus, volgden Varro's drievoudige gebruik, hoewel Augustinus de term ook eenvoudiger gebruikte om 'redenering of discussie over de godheid' te betekenen.

In patristische Grieks-christelijke bronnen zou theologie eng kunnen verwijzen naar vrome en geïnspireerde kennis van en onderwijs over de essentiële aard van God.[6]

De Latijnse auteur Boethius, die in het begin van de 6e eeuw schreef, gebruikte theologie om een ​​onderverdeling van de filosofie aan te duiden als een onderwerp van academische studie, dat zich bezighoudt met de onbeweeglijke, onstoffelijke werkelijkheid (in tegenstelling tot physica, dat zich bezighoudt met lichamelijke, bewegende werkelijkheden). De definitie van Boethius beïnvloedde het middeleeuwse Latijnse gebruik.

In scholastieke Latijnse bronnen werd de term gebruikt om de rationele studie van de leerstellingen van de christelijke religie aan te duiden, of (meer precies) de academische discipline die de samenhang en implicaties van de taal en beweringen van de Bijbel en van de theologische traditie (de laatste vaak zoals weergegeven in Peter Lombard's Sentences, een boek met uittreksels uit de kerkvaders).

In de Renaissance, vooral met Florentijnse platonistische apologeten van Dante's poëtica, dient het onderscheid tussen "poëtische theologie" (theologia poetica) en "geopenbaarde" of bijbelse theologie als opstap voor een heropleving van de filosofie als onafhankelijk van theologische autoriteit.

Het is in deze laatste betekenis, theologie als een academische discipline die een rationele studie van de christelijke leer omvat, dat de term in de veertiende eeuw in het Engels werd ingevoerd, hoewel het ook in de engere zin van Boethius en de Griekse patristische auteurs zou kunnen worden gebruikt om betekent rationele studie van de essentiële aard van God - een verhandeling die nu soms de eigenlijke theologie wordt genoemd.

Vanaf de 17e eeuw werd het ook mogelijk om de term theologie te gebruiken om te verwijzen naar de studie van religieuze ideeën en leringen die niet specifiek christelijk zijn (bijv. openbaring, ) of die specifiek zijn voor een andere religie (zie hieronder).

"Theologie" kan nu ook in afgeleide zin worden gebruikt voor "een systeem van theoretische principes; een (onpraktische of rigide) ideologie".

Opmerking:

Deze app is ontwikkeld voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden met fair use-wetgeving, is van toepassing onder Creative Common-licentie en schendt niet het beleid over door Google weergegeven advertenties op schermen met gerepliceerde inhoud. Fair use is een doctrinewet die beperkt gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal toestaat zonder voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden eerst toestemming moeten krijgen van de auteursrechthebbende.