History of NewZealand

Nieuw-Zeeland

De geschiedenis van Nieuw-Zeeland dateert van minstens 700 jaar toen het werd ontdekt en beslecht door Polynesiërs, die een duidelijke Maori cultuur gericht op verwantschap banden en land ontwikkeld. De eerste Europese ontdekkingsreiziger uit het oog te Nieuw-Zeeland was Abel Janszoon Tasman op 13 december 1642. [1] Captain James Cook, die Nieuw-Zeeland in oktober 1769 op de eerste van zijn drie reizen bereikt, [2] was de eerste Europese ontdekkingsreiziger te omzeilen en de kaart van Nieuw-Zeeland. Vanaf de late 18e eeuw werd het land regelmatig bezocht door ontdekkingsreizigers en andere zeelieden, missionarissen, handelaars en avonturiers. In 1840 het Verdrag van Waitangi werd ondertekend tussen de Britse Kroon en diverse Maori leiders, waardoor Nieuw-Zeeland in het Britse Rijk en het geven van Māori "gelijke rechten" met de Britse burgers. Er was uitgebreid British schikking in de rest van de eeuw. Oorlog en het opleggen van een Europese economische en juridische systeem heeft geleid tot het grootste deel van het land Nieuw-Zeeland overgang van Maori Pākehā (Europese) eigendom, en de meeste Maori werd vervolgens verarmde.

Vanaf de jaren 1890 de Nieuw-Zeelandse parlement besloten tot een aantal vooruitstrevende initiatieven, met inbegrip van het vrouwenkiesrecht en ouderdomspensioenen. Het land bleef een enthousiast lid van het Britse Rijk, en 110.000 mannen vochten in de Eerste Wereldoorlog (zie Nieuw-Zeeland Expeditionary Force). Na de oorlog Nieuw-Zeeland tekende het Verdrag van Versailles (1919), lid van de Volkenbond, en vervolgden een onafhankelijk buitenlands beleid, terwijl de verdediging nog gecontroleerd door Groot-Brittannië.