History of English Civil War

Engels Burgeroorlog

De Engelse Burgeroorlog (1642-1651) was een reeks gewapende conflicten en politieke machinaties tussen parlementsleden ('Roundheads') en royalisten ('Cavaliers'), voornamelijk over de manier van bestuur van Engeland. De eerste (1642-1646) en tweede (1648-1649) oorlogen plaatsten de aanhangers van koning Karel I tegen de aanhangers van het Lange Parlement, terwijl de derde (1649-1651) gevechten zag tussen aanhangers van koning Karel II en aanhangers van de Rump Parlement. De oorlog eindigde met de parlementaire overwinning in de Slag bij Worcester op 3 september 1651.

De algemene uitkomst van de oorlog was drieledig: het proces en de executie van Charles I (1649); de ballingschap van zijn zoon, Charles II (1651); en de vervanging van de Engelse monarchie door eerst het Gemenebest van Engeland (1649–1653) en vervolgens het protectoraat onder persoonlijk bewind van Oliver Cromwell (1653–1658) en vervolgens zijn zoon Richard (1658–1659). Het monopolie van de Kerk van Engeland op de christelijke eredienst in Engeland eindigde toen de overwinnaars het gevestigde protestantse overwicht in Ierland consolideerden. Grondwettelijk vormden de oorlogen het precedent dat een Engelse monarch niet kan regeren zonder de toestemming van het Parlement, hoewel het idee van het Parlement als de heersende macht van Engeland pas wettelijk werd vastgelegd als onderdeel van de Glorious Revolution in 1688.[2]

Opmerking:

Deze app is ontwikkeld voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden met fair use-wetgeving, is van toepassing onder Creative Common-licentie en schendt niet het beleid over door Google weergegeven advertenties op schermen met gerepliceerde inhoud. Fair use is een doctrinewet die beperkt gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal toestaat zonder voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden eerst toestemming moeten krijgen van de auteursrechthebbende.