History of DR Congo

Geschiedenis van de Democratische Republiek Congo

De vroegst bekende menselijke nederzettingen in wat nu de Democratische Republiek Congo is, dateren uit het Midden-Steentijdperk, ongeveer 90.000 jaar geleden. De eerste echte staten, zoals Kongo, Lunda, Luba en Kuba, verschenen vanaf de 14e eeuw ten zuiden van het equatoriale bos op de savanne.

Het koninkrijk Kongo controleerde tussen de 14e en het begin van de 19e eeuw een groot deel van West- en Centraal-Afrika, inclusief wat nu het westelijke deel van de DR Congo is. Op zijn hoogtepunt telde het maar liefst 500.000 mensen, en de hoofdstad stond bekend als Mbanza-Kongo (ten zuiden van Matadi, in het hedendaagse Angola). Aan het einde van de 15e eeuw arriveerden Portugese zeelieden in het koninkrijk Kongo, en dit leidde tot een periode van grote welvaart en consolidatie, waarbij de macht van de koning gebaseerd was op de Portugese handel. Koning Afonso I (1506–1543) liet invallen uitvoeren in aangrenzende districten als reactie op Portugese verzoeken om slaven. Na zijn dood onderging het koninkrijk een diepe crisis.

De Atlantische slavenhandel vond plaats van ongeveer 1500 tot 1850, waarbij de hele westkust van Afrika het doelwit was, maar de regio rond de monding van Congo leed aan de meest intensieve slavernij. Over een kustlijn van ongeveer 400 kilometer lang werden ongeveer 4 miljoen mensen tot slaaf gemaakt en over de Atlantische Oceaan naar suikerplantages in Brazilië, de VS en het Caribisch gebied gestuurd. Vanaf 1780 was er in de VS een grotere vraag naar slaven, waardoor meer mensen tot slaaf werden gemaakt. Tegen 1780 werden jaarlijks ruim 15.000 mensen verscheept vanuit de kust van Loango, ten noorden van Congo.

In 1870 arriveerde ontdekkingsreiziger Henry Morton Stanley in en verkende wat nu DR Congo is. De Belgische kolonisatie van DR Congo begon in 1885 toen koning Leopold II de Congo-Vrijstaat stichtte en regeerde. Het kostte echter tientallen jaren om de facto controle over zo’n groot gebied te bereiken. Er werden veel buitenposten gebouwd om de macht van de staat over zo’n uitgestrekt gebied uit te breiden. In 1885 werd de Force Publique opgericht, een koloniaal leger met blanke officieren en zwarte soldaten. In 1886 benoemde Leopold Camille Jansen tot de eerste Belgische gouverneur-generaal van Congo. Aan het einde van de 19e eeuw arriveerden verschillende christelijke (waaronder katholieke en protestantse) missionarissen met de bedoeling de lokale bevolking te bekeren. In de jaren 1890 werd een spoorlijn tussen Matadi en Stanley Pool aangelegd. Berichten over wijdverbreide moorden, martelingen en andere misstanden op de rubberplantages leidden tot internationale en Belgische verontwaardiging en de Belgische regering droeg de controle over de regio over van Leopold II en stichtte in 1908 Belgisch Congo.

Na onrust verleende België Congo in juni 1960 de onafhankelijkheid. Congo bleef echter instabiel, wat leidde tot de Congo-crisis, waarin de regionale regeringen van Katanga en Zuid-Kasaï met Belgische steun probeerden onafhankelijk te worden. Premier Patrice Lumumba probeerde de afscheiding te onderdrukken met de hulp van de Sovjet-Unie als onderdeel van de Koude Oorlog, waardoor de Verenigde Staten een staatsgreep steunden onder leiding van kolonel Joseph Mobutu in september 1960. Lumumba werd overgedragen aan de regering van Katang en geëxecuteerd. Januari 1961. De afscheidingsbewegingen werden later verslagen door de Congolese regering, evenals de door de Sovjet-Unie gesteunde Simba-rebellen. Na het einde van de Congo-crisis in 1965 werd Joseph Kasa-Vubu afgezet en greep Mobutu de volledige macht over het land en noemde het later Zaïre. Hij probeerde het land te Afrikaniseren door zijn eigen naam te veranderen in Mobutu Sese Seko Kuku Ngbendu Wa Za ​​Banga, en eiste dat Afrikaanse burgers hun westerse naam zouden veranderen in traditionele Afrikaanse namen. Mobutu probeerde elke oppositie tegen zijn bewind te onderdrukken, wat hij in de jaren tachtig met succes deed. Toen zijn regime in de jaren negentig echter verzwakte, werd Mobutu gedwongen in te stemmen met een machtsdelingsregering met de oppositiepartij. Mobutu bleef staatshoofd en beloofde binnen de komende twee jaar verkiezingen die nooit hebben plaatsgevonden.