History of Ancient Israel

Het oude Israël

Israël en Juda waren verwante koninkrijken uit de ijzertijd van de oude Levant. Het koninkrijk Israël ontstond in de 10e eeuw vGT als een belangrijke lokale macht voordat het in 722 vGT viel onder het Neo-Assyrische rijk. Israëls zuiderbuur, het koninkrijk Juda, ontstond in de 8e of 9e eeuw v.Chr.[1] en genoot een periode van welvaart als een vazalstaat van eerst Assyrië en daarna Babylon voordat een opstand tegen het Nieuw-Babylonische rijk leidde tot de vernietiging ervan in 586 v.Chr. Na de val van Babylon door de Perzische koning Cyrus de Grote in 539 vGT, keerden enkele Judese ballingen terug naar Jeruzalem, waarmee de vormende periode inluidde in de ontwikkeling van een kenmerkende Judese identiteit in de Perzische provincie Yehud. Yehud werd opgenomen in de daaropvolgende Hellenistische koninkrijken die volgden op de veroveringen van Alexander de Grote, maar in de 2e eeuw vGT kwamen de Judeeërs in opstand tegen het Hellenistische Seleucidenrijk en creëerden het Hasmonese koninkrijk. Dit, het laatste in naam onafhankelijke koninkrijk van Judea, kwam in 63 vGT tot een einde met de verovering door Pompeius van Rome. Met de installatie van klantkoninkrijken onder de Herodiaanse dynastie, werd het koninkrijk Israël geteisterd door burgerlijke onlusten die culmineerden in de Eerste Joods-Romeinse Oorlog, de verwoesting van de Tempel, de opkomst van het rabbijnse judaïsme en het vroege christendom.

Opmerking :

Deze applicatie is ontwikkeld voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden.

Deze applicatie is gelicentieerd onder een Creative Commons Attribution 4.0 International-licentie.

Deze applicatie gebruikt materiaal uit het Wikipedia-artikel dat is vrijgegeven onder de Creative Commons Attribution 3.0 International-licentie.