Aztec - History

Azteken

De Azteken (AZ-teks) waren een Meso-Amerikaanse cultuur die bloeide in centraal Mexico in de post-klassieke periode van 1300 tot 1521. Tot de Azteken behoorden verschillende etnische groepen in centraal Mexico, vooral die groepen die de Nahuatl-taal spraken en die grote groepen domineerden. delen van Midden-Amerika van de 14e tot de 16e eeuw. De Azteekse cultuur was georganiseerd in stadstaten (altepetl), waarvan sommige zich verenigden om allianties, politieke confederaties of rijken te vormen. Het Azteekse rijk was een confederatie van drie stadstaten, opgericht in 1427: Tenochtitlan, stadstaat van de Mexica of Tenochca, Texcoco en Tlacopan, voorheen onderdeel van het Tepanec-rijk, waarvan Azcapotzalco de dominante macht was. Hoewel de term Azteken vaak eng beperkt is tot de Mexica van Tenochtitlan, wordt hij ook breed gebruikt om te verwijzen naar Nahua-staatsbesturen of volkeren van centraal Mexico in het pre-Spaanse tijdperk, evenals naar het Spaanse koloniale tijdperk (1521-1821). De definities van Azteken en Azteken zijn lange tijd het onderwerp van wetenschappelijke discussie geweest sinds de Duitse wetenschapper Alexander von Humboldt het algemene gebruik ervan in het begin van de 19e eeuw vaststelde.

De meeste etnische groepen in Centraal-Mexico in de postklassieke periode deelden essentiële culturele kenmerken van Midden-Amerika. Van veel kenmerken die de Azteekse cultuur kenmerken, kan niet worden gezegd dat ze exclusief voor de Azteken gelden. Om dezelfde reden kan het begrip ‘Azteekse beschaving’ het best worden begrepen als een specifieke horizon van een algemene Meso-Amerikaanse beschaving. De cultuur van centraal Mexico omvat de maïsteelt, de sociale scheiding tussen adel (pipiltin) en gewone mensen (macehualtin), een pantheon (met Tezcatlipoca, Tlaloc en Quetzalcoatl) en het kalendersysteem van een xiuhpohualli van 365 dagen afgewisseld met een tonalpohualli van 260 dagen. Bijzonder aan de Mexica van Tenochtitlan waren de beschermgod Huitzilopochtli, twee piramides en de keramische stijlen die bekend staan ​​als Azteken I tot en met IV.

Vanaf de 13e eeuw was de Vallei van Mexico het hart van de dichte bevolking en de opkomst van stadstaten. De Mexica waren laatkomers in de Vallei van Mexico en stichtten de stadstaat Tenochtitlan op weinig belovende eilandjes in het Texcocomeer, en werden later de dominante macht van de Azteekse Drievoudige Alliantie of het Azteekse Rijk. Het was een imperium dat zijn politieke hegemonie tot ver buiten de Vallei van Mexico uitbreidde en in de late postklassieke periode andere stadstaten in heel Midden-Amerika veroverde. Het ontstond in 1427 als een alliantie tussen de stadstaten Tenochtitlan, Texcoco en Tlacopan; deze sloten zich aan om de Tepanec-staat Azcapotzalco te verslaan, die voorheen het bekken van Mexico had gedomineerd. Al snel werden Texcoco en Tlacopan gedegradeerd naar een junior partnerschap in de alliantie, met Tenochtitlan de dominante macht. Het rijk breidde zijn bereik uit door een combinatie van handel en militaire verovering. Het was nooit een echt territoriaal imperium dat het grondgebied controleerde van grote militaire garnizoenen in de veroverde provincies, maar domineerde eerder zijn klantstadstaten, voornamelijk door bevriende heersers in de veroverde gebieden te installeren, door huwelijksallianties tussen de heersende dynastieën op te bouwen en door een imperiale ideologie uit te breiden naar de veroverde gebieden. zijn klant-stadstaten. Klantstadstaten betaalden belastingen, en geen eerbetoon aan de Azteekse keizer, de Huey Tlatoani, in een economische strategie die de communicatie en handel tussen afgelegen staatsbesturen beperkte, waardoor ze afhankelijk werden van het imperiale centrum voor de verwerving van luxegoederen. De politieke invloed van het rijk reikte tot ver in het zuiden van Meso-Amerika en veroverde staatsbesturen zo ver zuidelijk als Chiapas en Guatemala en strekte zich uit over Meso-Amerika van de Stille Oceaan tot de Atlantische Oceaan.