Ancient Civilization History

Oude beschaving

Oude geschiedenis als term verwijst naar het geheel van gebeurtenissen in het verleden vanaf het begin van het schrijven en de geregistreerde menselijke geschiedenis tot aan de postklassieke geschiedenis. De uitdrukking kan worden gebruikt om te verwijzen naar de periode of de academische discipline.

De geregistreerde geschiedenis bestrijkt ongeveer 5000 jaar, te beginnen met het Soemerische spijkerschrift, met de oudste samenhangende teksten van ongeveer 2600 v.Chr. De oude geschiedenis omvat alle continenten die door mensen werden bewoond in de periode 3000 voor Christus - 500 na Christus.

De brede term "oude geschiedenis" moet niet worden verward met "klassieke oudheid". De term klassieke oudheid wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar de westerse geschiedenis in het oude Middellandse Zeegebied vanaf het begin van de opgetekende Griekse geschiedenis in 776 voor Christus (eerste Olympiade). Dit valt ongeveer samen met de traditionele datum van de stichting van Rome in 753 voor Christus, het begin van de geschiedenis van het oude Rome en het begin van de archaïsche periode in het oude Griekenland.

De academische term 'geschiedenis' moet niet worden verward met informele verwijzingen naar vervlogen tijden. Geschiedenis is in wezen de studie van het verleden en kan zowel wetenschappelijk (archeologie) als humanistisch (geschiedenis door taal) zijn.

Hoewel de einddatum van de oude geschiedenis wordt betwist, gebruiken sommige westerse geleerden de val van het West-Romeinse rijk in 476 na Christus (de meest gebruikte), de sluiting van de Platonische Academie in 529 na Christus, de dood van keizer Justinianus I in 565 na Christus , de komst van de islam of de opkomst van Karel de Grote als het einde van de oude en klassieke Europese geschiedenis. Buiten Europa heeft het tijdsbestek van 450-500 voor het einde van de oudheid moeite gehad als overgangsdatum van de oudheid naar de postklassieke tijd.

Gedurende de periode van de oude geschiedenis (vanaf ongeveer 3000 voor Christus) nam de wereldbevolking al exponentieel toe als gevolg van de neolithische revolutie, die in volle gang was. Volgens schattingen van HYDE uit Nederland is de wereldbevolking in deze periode exponentieel gegroeid. In 10.000 v.Chr. In de prehistorie bedroeg de wereldbevolking 2 miljoen, oplopend tot 45 miljoen in 3.000 v.Chr. Door de opkomst van de ijzertijd in 1000 voor Christus was de bevolking gestegen tot 72 miljoen. Tegen het einde van de periode in 500 na Christus zou de wereldbevolking op 209 miljoen hebben gestaan. In 3500 jaar tijd is de wereldbevolking 100 keer zo groot geworden.

Opmerking :

Deze applicatie is ontwikkeld voor onderwijs- en onderzoeksdoeleinden.

Deze applicatie is gelicentieerd onder een Creative Commons Attribution 4.0 International-licentie.

Deze applicatie gebruikt materiaal uit het Wikipedia-artikel dat is vrijgegeven onder de Creative Commons Attribution 3.0 International-licentie.