ইরাকাস

Iraakse Bangla-roman - Zafar Iqbal

Toen de avondklok voor het eerst werd opgeheven nadat de genocide op 25 maart 1971 in Dhaka was begonnen, kwam er een moeder met haar kind naar de universiteit. Waar je ook kijkt, er is een teken van gruwelijke moord.

De moeder vroeg haar kind, vader, wat te doen nu?

Het kind zei, moet naar de bevrijdingsoorlog gaan.

Moeder zei, je bent nu fit tussen mijn twee zonen. Ik wil je voor ons land geven. Jij gaat naar de oorlog Kom onafhankelijk terug naar dit land. Vergeet niet dat je als een held terug moet komen.

Om de oorlog te sturen, maakte de moeder een baby-tas. Toen ze uitging, gaf de moeder haar weg met een glimlach. Nadat de ogen van de jongen waren verdwenen, huilde de moeder voor de eerste keer. Negen maanden na de bevrijdingsoorlog keerde de jongeman terug naar zijn land en moeder naar zijn zwangere moeder.

Mijn liefde en liefde voor de held Muktijoddha Majoor Waqar Hasan en moeder van zijn heldhaftige moeder Shamsun Nahar Islam.

Muhammad Zafar Iqbal

24 januari 2008