Yousaf Bin Tashfeen in Urdu

او شهر مراکش را تأسیس کرد و نیروهای مسلمان را در نبرد ساگراجاس رهبری کرد.

یوسف بن تشفین، همچنین تصافین، تشوفین، (عربی: یوسف بن تاشفین ناصر الدین بن تالاکین الصنهاجی، رومی: یوسف بن تشفین نصرالدین بن طالاکاکین الطالکاکین الطالاکین الطالکین الصنحابر1) رهبر6. . او شهر مراکش را تأسیس کرد و نیروهای مسلمان را در نبرد ساگراجاس رهبری کرد. ابن تشفین از آفریقا به اندلس آمد تا به مسلمانان در مبارزه با آلفونسو ششم کمک کند و در نهایت به پیروزی رسید و نظام اسلامی را در منطقه ترویج کرد. او در سال 1061 لقب «امیرالمسلمین» را به رسمیت شناخت و فرمانروایی خلافت عباسی را که تابع آن شد، به رسمیت شناخت. او با زینب نفزویه ازدواج کرده بود که گفته می شود از نظر سیاسی به او اعتماد داشت.

یوسف بن تاشفین بربر از بنی تورگوت، شاخه ای از لامتونه، قبیله طوارق متعلق به گروه سنهاجه بود. سنهاجا توسط نسب شناسان مسلمان قرون وسطایی از طریق شاهان نیمه اساطیری و اساطیری پیش از اسلام با قبیله یمن هیمیار مرتبط بودند و بنا به دلایلی برخی از منابع معاصر (مثلا ابن العربی) نصبه الحیماری را به یوسف اضافه می کنند. نام برای نشان دادن این وابستگی افسانه ای. بورس تحصیلی مدرن این پیوند بربر-یمنی را به عنوان خیالی رد می کند.

ابوبکر بن عمر، رهبر طبیعی استخراج لمتونه، شاخه ای از سنهاجه، و یکی از شاگردان اولیه ابن یاسین که به عنوان رابط معنوی برای پیروان مکتب فقهی مالکی خدمت می کرد، پس از مرگ به فرماندهی کل منصوب شد. از برادرش یحیی بن عمرالمتونی. برادرش سرپرستی ارتش ابن یاسین را برعهده داشت، اما در نبرد تبفاریله علیه قبایل گوداله در سال 1056 کشته شد. ابن یاسین نیز سه سال بعد در نبرد با برغاواته جان خود را از دست داد. ابوبکر یک ژنرال توانا بود که یک سال پس از مرگ برادرش سوس حاصلخیز و پایتخت آن اغمات را تصاحب کرد و به سرکوب بسیاری از شورش ها در صحرا ادامه داد - در یکی از این موارد سرپرستی سوس را به پسر عموی پارسا خود یوسف سپرد. و بدین ترتیب کل ولایات شمالی او. به نظر می رسد که او این اختیار را در مدت زمان کوتاه به او سپرد، اما حتی تا آنجا پیش رفت که همسرش، زینب النفزویه را که ظاهراً ثروتمندترین زن آغمات بود، به یوسف داد. این نوع اعتماد و لطف از سوی یک سیاستمدار کهنه کار و باهوش، نشان دهنده احترام عمومی یوسف بود، بدون در نظر گرفتن قدرتی که او به عنوان یک شخصیت نظامی در غیاب او به دست آورد. ابوبکر که از قدرت جدید یوسف هراسان شده بود، هرگونه تلاش برای بازپس گیری پست خود را از نظر سیاسی غیرممکن دید و به حواشی صحرا بازگشت تا ناآرامی های مرزهای جنوبی را حل کند.

در سال 1091، آخرین پادشاه مقتدر اندلس، المعتمد، طائفه سویل را که از سال 1069 تحت کنترل عبادی به ارث رسیده بود، در خطر تصرف توسط پادشاه قدرتمندتر کاستیل-لئون، آلفونسو ششم، دید. . دوره طائفه پس از انقراض خلافت اموی بود. پیش از این، امیر مجموعه‌ای از حملات تهاجمی را علیه پادشاهی‌های همسایه انجام داده بود تا قلمرو بیشتری برای خود جمع کند، اما آرزوها و توانایی‌های نظامی او در مقایسه با پادشاه کاستیلیا که به نام جهان مسیحیت در سال 1085 تولدو را تصرف کرد و از شاهزادگان مسلمان در جاهایی مانند غرناطه که المعتمد سویل مستثنی نیست، خراج گرفت. خراج امیران اقتصاد پادشاهی مسیحی را تقویت کرد و به اقتصاد مسلمانان آسیب رساند. اینها شرایطی است که منجر به فتح المراوی شد و نقل معروف، پسرش رشید را رد کرد و به او توصیه کرد که یوسف بن تاشفین را نخواند، آنجا که معتمد گفت.

من هیچ تمایلی ندارم که توسط فرزندانم به عنوان مردی که اندلس را طعمه کفار کرد، معرفی کنم. من بیزارم که نامم را در هر منبر مسلمانان نفرین کنند. و به سهم خودم، ترجیح می دهم در آفریقا شترران باشم تا یک دامدار خوک در کاستیا.