Women & The Vote

مرکز میراث زنان MD زنان شجاع MD: مبارزه برای رای را ارائه می دهد

«زنان شجاع مریلند: مبارزه برای رأی» را کاوش کنید تا با قهرمانانی که صدای خود را شنیده‌اند ملاقات کنید.

در سال 1648، مارگارت برنت (1671-1601)، به عنوان مالک ملک در نزدیکی شهر سنت مری و به عنوان مجری وصیت لرد بالتیمور، خواستار یک صدا و رأی در مجلس استانی مریلند شد. اگرچه درخواست او رد شد، اما او اولین زنی در آمریکای مستعمره محسوب می شود که درخواست حق رای می کند.

دویست سال بعد، زنان آمریکایی هنوز رای نداشتند.

اولین جنبش شناخته شده حق رای مریلند در اواخر دهه 1800 در بالتیمور شکل گرفت، اما دیری نگذشت که زنان در شهرهای کوچک و مناطق روستایی در سراسر ایالت مبارزه برای حق رای و تصویب اصلاحیه 19 را پذیرفتند.

آنها رژه ها و کنوانسیون هایی را ترتیب دادند تا آرمان خود را به اطلاع عموم برسانند. برخی در جاده‌های آسفالت‌نشده و دوردست سفر می‌کردند تا زنان در جوامع روستایی را تشویق کنند تا صدایشان شنیده شود. همایش‌ها و گردهمایی‌های روستایی وجود داشت. اخبار رأی گیری مریلند بین سال 1912 تا زمانی که اصلاحیه نوزدهم اجرایی شد، به صورت هفتگی منتشر می شد. گروهی از زنان شجاع جلوی کاخ سفید وودرو ویلسون تجمع کردند، اما در سلول‌های محقر زندان محبوس شدند.

برای رأی‌دهندگان سیاه‌پوست در بالتیمور، حقوق زنان و فعالیت‌های حقوق مدنی در هم تنیده شدند. بیش از یک بار، زنان به رای‌دهندگان کمک کردند تا قوانین مریلند را که برای سلب حمایت رای‌دهی متمم پانزدهم از مردان سیاه‌پوست طراحی شده بود، شکست دهند.

تصویب اصلاحیه نوزدهم در سال 1920 یک پیروزی بود، اما کارهای زیادی را ناتمام گذاشت. برای دسترسی کامل به آرا و دستیابی به برابری انتخاباتی، زنان بومی آمریکا، آسیایی‌آمریکایی، لاتین و آفریقایی‌آمریکایی دهه‌ها به مبارزه ادامه خواهند داد.