The Lord's Supper

آیات کتاب مقدس در مورد شام اربابان

هر وعده غذایی - نه فقط عشای ربانی، بلکه از جمله عشای ربانی - یادآوری است که ما به عنوان مخلوقات به خدا وابسته هستیم. ما خودکفا نیستیم. بیشتر غذای ما رشد، پردازش، توزیع و احتمالاً توسط افراد دیگر پخته می شود. ما بخشی از شبکه پیچیده ای از روابط هستیم که روز به روز بر آن تکیه می کنیم. و پشت سر همه آنها خالق مهربان ماست که سخاوتمندانه نیازهای خلقت خود را تامین می کند. به همین دلیل است که عیسی به ما آموخت که دعا کنیم، «نان روزانه ما را امروز به ما بده» (متی 6:11). اما غذای عشایر ویژه است. زیرا عشاق نیز به منزله تشخیص این است که ما نه تنها به عنوان مخلوق بلکه به عنوان گناهکار به خدا وابسته هستیم. ما از طریق مرگ پسر او زندگی می کنیم. هر لقمه یادآوری است که ما نمی توانیم خود را نجات دهیم. همانطور که برای زندگی فیزیکی به نان روزانه تکیه می کنیم، برای زندگی روحانی نیز به عیسی متکی هستیم. زیرا او نان زندگی است.

شب هنگام که عیسی با شاگردانش غذا می خورد، خیانت شد، نان گرفت و گفت: «این بدن من است که برای شما داده شده است. این را به یاد من انجام دهید» (لوقا 22:19). وقتی در عشای ربانی شرکت می کنیم، هر کدام یک تکه نان به یاد عیسی می خوریم.

«به همین ترتیب، پس از شام، پیاله را گرفت و گفت: «این جام عهد جدید در خون است که برای شما ریخته می‌شود» (آیه 20). وقتی در شام خداوند مقدار کمی شراب (یا آب انگور) می نوشیم، به یاد می آوریم که خون عیسی برای ما ریخته شد و خون او عهد جدید را آغاز کرد. همانطور که عهد قدیمی با پاشیدن خون مهر و موم شد، عهد جدید نیز با خون عیسی برقرار شد (عبرانیان 9: 18-28).

پولس گفت: «هرگاه این نان را بخورید و از این جام بنوشید، مرگ خداوند را تا آمدن او اعلام می‌کنید» (اول قرنتیان 11:26). شام خداوند به مرگ عیسی مسیح بر روی صلیب بازمی گردد. آیا مرگ عیسی چیز خوبی است یا بد؟ مرگ او جنبه های بسیار غم انگیزی دارد، اما تصویر بزرگتر این است که مرگ او برای همه ما خبر شگفت انگیزی است. عیسی خوشحال است که این کار را انجام داد. این نشان می‌دهد که خدا چقدر ما را دوست دارد - آنقدر که پسرش را فرستاد تا برای ما بمیرد تا گناهان ما بخشیده شود و تا ابد با او زندگی کنیم.

در تاریخ کلیسا، هیچ موضوعی به اندازه شام ​​خداوند پربارتر از بحث و جدل نبوده است. هرگز در درک ماهیت آن اتفاق نظر وجود نداشته است، و هیچ یکنواختی در نحوه جشن گرفتن آن وجود نداشته است. بدون در نظر گرفتن سؤالات بیهوده ای که اخیراً در مورد وضعیتی که مردان باید در آن شرکت کنند، بحث شده است. شراب مخلوط یا غیر مخلوط باید سرو شود. نان خمیرمایه یا فطیر شکسته شود. سؤالات در هر کلیسا به طور متفاوت حل شده است، چه کسی باید در جشن پذیرفته شود، و چند بار باید آن را آماده کرد. در کلیسای کاتولیک، نوزادان در یک زمان مجاز بودند و سپس از شرکت در آن منع می شدند. و از قرن نهم، افراد غیر روحانی فقط نان را دریافت می کنند، و جام برای کشیشان محفوظ است. پس در مورد زمان تشریفات. در شورای چهارم لاتران، مقرر شد که هر مؤمنی باید حداقل یک بار در سال - در عید پاک - ارتباط برقرار کند. پس از آن مشخص شد که این آیین مقدس باید سه بار در سال دریافت شود - در عید پاک، Whitsuntide و کریسمس.

بدن عیسی از زندگی کامل او که برای ما عطا شده صحبت می کند. او آن زندگی اطاعت کامل را گذاشت تا ما که از عدالت خدا دور هستیم، آنچه را در خود نداریم در او بیابیم.

وقتی به سفره خداوند می‌آییم، اغلب احساس می‌کنیم که شایسته نیستیم. اما خدا در تصویر نان به ما یادآوری می کند که نجات ما به پیشرفت کار روح القدس در ما نیست، بلکه در تکمیل کار مسیح برای ما است. هیچ یک از ما تا به حال اطاعت کامل را به خداوند تقدیم نکرده ایم و هرگز نخواهیم کرد، اما وقتی نان را می گیریم به ما یادآوری می شود که خداوند اطاعت کامل خود را طوری می شمارد که گویی از آن ماست.