Surah Al A'la (سورة الأعلى) wi

سوره اعلا "عالی ترین" 87 امین سوره قرآن کریم با ترجمه اردو است

سوره اعلا (به عربی: سورة الأعلی ، "عالی ترین" ، "جلال خداوند شما در بالاترین") هشتاد و هفتمین سوره قرآن (قرآن / قران) با 19 آیت است. این در پاراگراف 30 قرار دارد که به Juz Amma (Juz '30) نیز معروف است.

العلا describes با تشریح دیدگاه اسلامی درباره وجود ، یگانگی خدا و وحی الهی ، علاوه بر این ، به ذکر پاداش و مجازات می پردازد. بشر غالباً چیزها را از یکدیگر و از خودشان پنهان می کند. سوره (سوره / سوره) به ما یادآوری می کند که خدا چیزهایی را که اعلام شده و چیزهایی که پنهان است را می داند. آیه آخر این سوره تأیید می کند که پیام مشابهی در ابراهیم و موسی در کتاب مقدس آنها نیز نازل شده است. این سوره بخشی از مجموعه المصبحیات است که با تسبیح الله آغاز می شود. این سوره مكان / مكی است ، اولین 7 جمله آیهات (جمله ها) در همان سال های اول زندگی مكان آشكار شد.

یکی از اصحاب علی گفت که وی بیست شب متوالی پشت سر خود نماز خواند و هیچ سوره ای را نخواند ، مگر سوره اعلا. سوره علا از جمله سوره های بسیار خوانده شده در نمازهای جمعه و نماز است.

روایات بسیاری در فضیلت خواندن این سوره نقل شده است؛ در میان آنها روایتی از حضرت محمد (ص) است که می گوید:

"خداوند به او که این سوره را می خواند ، ده برابر کلمه ای که بر ابراهیم ، موسی و محمد نازل شده است ، پاداش می دهد."

روایات متعددی وجود دارد که نشان می دهد هر وقت پیامبر (ص) یا یکی از دوازده امام (علیه السلام) سوره اعلا را می خواند ، آنها می گفتند / سبحان ربیع الاعلا '/ "سبحان رب من ، عالی ترین ".

روایت دیگری می گوید كه یكی از اصحاب حضرت علی علیه السلام فرمود كه او بیست شب متوالی پشت سر خود نماز خواند و او (ص) سوره اى جز سوره اعلا نخواند. همچنین ، او (ع) فرمود که اگر آنها می دانستند چه نعمتی دارد ، هر یک از آنها هر روز ده بار سوره می خوانند. وی افزود که کسی که سوره را می خواند ، در اصل کتاب و کتاب مقدس موسی و ابراهیم را تلاوت کرده است.

به طور خلاصه ، همانطور که از تمام روایات مربوط به آن فهمیده می شود ، این سوره با اهمیت ویژه ای برجسته است. باز هم ، روایتی از حضرت علی (ع) می گوید که سوره اعلا محبوب پیامبر اکرم (ص) بود.

درباره اینکه این سوره در مکه نازل شده است یا مدینه ، نظرات مختلفی وجود دارد ، اما عقیده مشهور در بین مفسران این است که در مکه نازل شده است.

العلما as سید محمد حسین طباطبائی (رحمه الله علیه) ترجیح می دهد اولین قسمت سوره مکه و قسمت آخر مدینه را در نظر بگیرد ، زیرا حاوی کلماتی در مورد نماز و صدقه است و طبق آن از روایات اهل بیت علیهم السلام ، این کلمات به معنای "دعا و صدقات در روز روزه افطار" است ، و ما می دانیم که دستورالعمل ماه روزه داری ، با اقدامات مربوط به آن ، در مدینه نازل شده است.

با این حال ، این احتمال وجود دارد که دستورالعمل نماز و صدقه ، که در پایان سوره ذکر شده است ، یک دستورالعمل کلی است و "نماز و صدقات در روز روز افطار" به عنوان "نمونه های بارز" آن محاسبه می شود. ما می دانیم که تفسیر عبارت "نمونه بارز" در روایات اهل بیت (علیهم السلام) به وفور یافت می شود.

بنابراین ، ایده مشهور مبنی بر مکی بودن سوره بعید است ، خصوصاً به این دلیل که آیات آغازین سوره ، کاملاً با آیات پایان سازگار است. پس از آن آسان نیست که بگوییم سوره بخشی از آن در مکه و بخشی دیگر در مدینه نازل شده است. روایتی نیز وجود دارد که می گوید هر گروه از افرادی که به مدینه رسیدند این سوره را برای برخی از مردم مدینه قرائت کردند.

این احتمال؛ که فقط آیات ابتدایی آن تلاوت شده و آخرین آیه ها در مدینه نازل شده است ، بسیار بعید است

• رسول خدا (ص) فرمود: هر كه بخواند

• به سوره علاa ده پاداش برابر با تعداد هر کدام تعلق می گیرد

• نامه ای از کتاب مقدس که به ابراهیم ، موسی و محمد نازل شده است

• (s.a.w.s.)

• امام صادق (ع) فرمود: هرکس آن را در واجب خواند