Fire photo frames with editor

آتش بدون پشتیبانی اکسیژن در محل و در نسبت های مناسب نمی تواند وجود داشته باشد

آتش‌سوزی زمانی شروع می‌شود که یک ماده قابل اشتعال یا قابل احتراق، همراه با مقدار کافی اکسیدکننده مانند گاز اکسیژن یا ترکیبات غنی از اکسیژن دیگر (اگرچه اکسید کننده‌های غیر اکسیژن وجود دارد)، در معرض منبع گرما یا دمای محیطی بالاتر از فلاش قرار می‌گیرد. نقطه ای برای ترکیب سوخت/اکسیدکننده است و قادر به حفظ سرعت اکسیداسیون سریع است که یک واکنش زنجیره ای ایجاد می کند. این معمولاً چهار وجهی آتش نامیده می شود. آتش بدون وجود همه این عناصر در جای خود و در نسبت های مناسب نمی تواند وجود داشته باشد. به عنوان مثال، یک مایع قابل اشتعال تنها در صورتی شروع به سوختن می کند که سوخت و اکسیژن در نسبت های مناسب باشند. برخی از مخلوط‌های اکسیژن سوخت یا مواد سخت ممکن است به یک کاتالیزور نیاز داشته باشند، ماده‌ای که وقتی در هیچ واکنش شیمیایی در حین احتراق اضافه می‌شود مصرف نمی‌شود، اما واکنش‌دهنده‌ها را قادر می‌سازد تا راحت‌تر احتراق کنند.

شعله آتش می تواند با مواد سخت یا مایع بسوزد. پس از احتراق، یک واکنش زنجیره ای باید اتفاق بیفتد که به موجب آن آتش می تواند گرمای خود را با آزاد شدن بیشتر انرژی گرمایی در فرآیند احتراق حفظ کند و ممکن است انتشار یابد، مشروط بر اینکه یک اکسید کننده و سوخت مداوم وجود داشته باشد.

اگر اکسید کننده اکسیژن هوای اطراف باشد، وجود نیروی گرانش یا نیرویی مشابه ناشی از شتاب، برای تولید همرفت ضروری است که محصولات احتراق را حذف می کند و اکسیژن را به آتش می رساند. بدون نیروی جاذبه، آتش به سرعت خود را با محصولات احتراق خود و گازهای غیر اکسید کننده هوا احاطه می کند، که اکسیژن را از بین می برد و آتش را خاموش می کند. به همین دلیل، خطر آتش سوزی در یک فضاپیما زمانی که در حال حرکت در مسیر اینرسی است، اندک است.[5][6] اگر اکسیژن از طریق فرآیندی غیر از جابجایی حرارتی به آتش عرضه شود، این امر صدق نمی کند.

آتش را می توان با حذف هر یک از عناصر چهار وجهی آتش خاموش کرد. شعله گاز طبیعی را در نظر بگیرید، مانند شعله اجاق گاز. آتش را می توان با یکی از موارد زیر خاموش کرد:

خاموش کردن منبع گاز، که منبع سوخت را حذف می کند. پوشاندن کامل شعله، که شعله را خفه می کند زیرا احتراق هم از اکسید کننده موجود (اکسیژن موجود در هوا) استفاده می کند و هم آن را از ناحیه اطراف شعله با CO2 جابجا می کند. استفاده از آب، گرمای آتش را سریعتر از آنچه آتش می تواند تولید کند، از بین می برد (به طور مشابه، دمیدن شدید بر روی شعله، گرمای گاز در حال سوختن را از منبع سوخت آن به همان نقطه منتقل می کند)، یا استفاده از یک ماده شیمیایی بازدارنده مانند هالون به شعله، که خود واکنش شیمیایی را به تاخیر می اندازد تا زمانی که سرعت احتراق برای حفظ واکنش زنجیره ای بسیار کند باشد.

در مقابل، آتش با افزایش نرخ کلی احتراق تشدید می شود. روش‌های انجام این کار عبارتند از متعادل کردن ورودی سوخت و اکسیدکننده به نسبت‌های استوکیومتری، افزایش ورودی سوخت و اکسیدکننده در این ترکیب متعادل، افزایش دمای محیط تا گرمای خود آتش بهتر بتواند احتراق را حفظ کند، یا ارائه یک کاتالیزور، یک ماده غیر محیط واکنش دهنده که در آن سوخت و اکسید کننده می توانند به راحتی واکنش نشان دهند.