نوشته شده توسط SREE SREE THAKUR ANUKULCHANDRA
Atulchandra Bhattacharya یکی از عزیزترین جانبازان Sree Sree Thakur Anukulchandra ، عشق عالی بود. شغل وی این بود که وی را از پابنا دور کنید ، جایی که به عنوان استاد ایستگاه در ایستگاه بخار باجت پورگات قرار گرفت. بنابراین در آستانه جدایی قریب الوقوع دردناک از محبوب خود ، بسیار مضطرب شد و با اشکهای عشق دعا کرد که تاکور با دست خود پیامهایی را برای راهنمایی او بنویسد و او را همیشه از جریانهای تفکر الهی الهام بگیرد. این در سال بنگالی 1316 (1910 A.D.) بود كه تاكور فقط بیست و دو سال داشت. سپس در یک بیرون ریختن خود به خود ، در طی یک شب ، Sree Sree Thakur این پیامها را نوشت که آشکار زندگی و نور ابدی است. دعای جانبازان ، جریان خوش خیم یک جریان آسمانی را به جهانیان رسانده بود که او را به همراه هر روح انسانی دیگر در اعصار زنده می کرد.
از سال 1325 بنگالی (1918 میلادی) این پیامهای عالی به عنوان كتابی به نام Satyanusaran (تعقیب حقیقت) در دسترس قرار گرفت. در سال 1950 A. D. توسط ناشر ، با کمک R. A. Hauserman ، به انگلیسی ترجمه شد. با حضور Sree Sree Thakur ، ترجمه توسط ناشر ، Krishna Prasanna Bhattacharya ، Sarat Chandra Halder ، Prafulla Kumar Das ، Nani Gopal Chakraborty ، E. J. Spencer ، R. و Hauserman و دیگران با بنگالی مقایسه شد. و تأیید Sree Sree Thakur را دریافت کرد.