LOGIC OF HEGEL

گئورگ ویلهلم هگل مفهوم خود از منطق را در علم منطق شرح داد.

منطق هگل یک متافیزیک دیالکتیکی یا سیستم دیالکتیک است. این توسعه این ایده است که فکر و هستی یک موجود فعال هستند. قیاس کلاسیک ارسطویی در علم منطق نیز گنجانده شده است. با این حال، آن را به‌عنوان مرحله‌ای از «وحدت اولیه تفکر و هستی» به جای ابزاری غیرشخصی و رسمی استدلال تصور می‌کنند.

هگل این ادعای امانوئل کانت را مبنی بر اینکه تفکر واقعیت (هستی) را از درون به بیرون شکل می دهد و واقعیت (هستی) از بسیاری جهات با اندیشه یکسان است را مهم ترین سهم ایده آلیسم آلمانی می داند که با کانت آغاز شد و در ایده آلیسم او به اوج رسید. فلسفه در نهایت موضوع و ابژه، اندیشه و هستی دارای اجزای ساختاری یکسانی هستند. هگل معتقد بود که تمام واقعیت ها در نهایت ساختاری عقلانی دارند، بنابراین منطق فقط در مورد استدلال یا استدلال نیست، بلکه قلب عقلانی و ساختاری همه واقعیت ها و همه ابعاد آن است. در نتیجه تحلیل وجود، پوچی، شدن، هستی، واقعیت، ذات، بازتاب، مفهوم و روش از جمله موضوعاتی است که در علم منطق هگل به آن پرداخته شده است. این شامل کامل ترین توضیح از دیالکتیک او در زمان توسعه بود.