Lazzat e Zikr - لذتِ ذکر

لذات و ذکر عور لطف و ترک گونا اثر مولانا حکیم محمد اختر

برنامه اسلامی اردو Lazzat e Zikr Aur Lutf e Tark e Gunnah توسط مولانا حکیم محمد اختر به زبان اردو.

ذکر (به عربی: ذِکْر، /ðɪkr/، همچنین ذکر، ذکر، ذکر یا ذکر، در لغت به معنای «تذکر، یادآوری» یا «ذکر» نیز نوشته می‌شود) نوعی مراقبه اسلامی است که در آن عبارات یا دعاهایی مکرراً به منظور ذکر کردن خوانده می‌شود. خدا را یاد کن در اسلام صوفیانه نقش اصلی را ایفا می‌کند و هر دسته صوفیانه معمولاً ذکر خاصی را اتخاذ می‌کنند که معمولاً با وضعیت، تنفس و حرکت خاصی همراه است. در اسلام صوفیانه، ذکر هم به عمل این ذکر و هم به دعاهایی که در این اعمال ذکر می شود اشاره دارد. ذکر را می توان در خلوت و یا به صورت دسته جمعی انجام داد. می توان آن را روی یک سری تسبیح (مصباح مِسْبَحَة) یا از طریق انگشتان دست شمرد. به کسی که ذکر می‌خواند، ذاکر (ذَاکِر، [ðaːkɪr]) گفته می‌شود که به معنای واقعی کلمه «کسی است که به یاد می‌آورد». محتوای دعاها شامل اسماء خدا یا دعایی است که از روایات یا قرآن گرفته شده است.

قرآن به عنوان ذکر

تلاوت قرآن با اخلاص نیز نوعی ذکر محسوب می شود. مثلا:

قرائت سوره اخلاص (112) برابر یک سوم قرآن است.

10 بار خواندن سوره اخلاص (112) قصری در بهشت ​​می دهد.

قرائت سوره کافرون (109) برابر با یک چهارم قرآن است.

قرائت سوره نصر (110) برابر یک چهارم قرآن است.

تلاوت سوره زلزله (99) نصف قرآن است.

اهمیت

آیات متعددی در قرآن وجود دارد که با بیان جملاتی مانند «ان شاء الله» و «ان شاء الله» و «ان شاء الله» بر اهمیت یادآوری خواست خدا تأکید می کند. این اساس ذکر است، سوره کهف (18)، آیه 24 می فرماید: کسی که فراموش می کند «ان شاء الله» بگوید، فوراً خدا را یاد کند و بگوید: «شاید پروردگارم مرا به چیزی شبیه تر راهنمایی کند. از دیگر آیات می توان به سوره احزاب (33)، آیه 41، «ای اهل ایمان! خدا را با ذکر فراوان یاد کنید» و سوره رعد (13) آیه 28 «کسانی که ایمان آورده و دلهایشان با یاد خدا آرام می گیرد». نگاه کن دلها با یاد خدا آرام می گیرد!»

مسلمانان معتقدند ذکر یکی از بهترین راه‌ها برای ورود به درجات عالی بهشت ​​و تجلیل از یگانگی توحیدی خداوند است.

در نزد صوفیان، ذکر را راهی برای دستیابی به اشراق معنوی و دستیابی به اتحاد (وصال) یا فنا (فنا) در خداوند می دانند. همه فرقه های مسلمان تسبیح های فردی را به عنوان یک روش مراقبه تایید می کنند که هدف آن کسب احساس آرامش، جدایی از ارزش های دنیوی (دنیا) و به طور کلی تقویت ایمان (ایمان) است.

ذکر - یاد خدا

یکی از گرانبهاترین اعمال طریقت صوفیه ذکر، ذکر خداست. یگانگی با خدا، در حال یاد کردن دائمی سرچشمه همه خلقت است. به این معنا که وحدت عمیق ترین حالت تسلیم در برابر خداوند است، این همان ذکر واقعی و هدف راه صوفیه است. به عنوان وسیله ای برای رسیدن به آن حالت، ذکر به عنوان یک عمل مناسکی از سوی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به دانش آموزان تاسوعا وصیت شد.

حضرت علی رضی الله عنه اولین کسی بود که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مورد طریق ذکر سؤال کرد. از او خواست تا نزدیک ترین، با ارزش ترین و آسان ترین راه را به او بیاموزد. در این هنگام پیامبر (ص) منتظر آمدن فرشته جبرئیل (علیه السلام) بود. جبرئیل (علیه السلام) آمد و سه بار «لا اله الا الله» را به قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله) تلقین کرد. پیغمبر ما هم همینطور این را تکرار کرد و به حضرت علی (ع) آموخت.

پست های مرتبط:

ذکر الهی

ذکر الله کی عظمت

کسرت سه ذکر کارنه کی فضایل

فضيلت ذكر الهي

الله که ذکر که فضائل

قرآن کی روشنی من ذکر الله کی فضیلت

کیس وقت ایمان لانا بکار حی