History of Mozambique

موزامبیک

موزامبیک یک مستعمره پرتغال، استانی در خارج از کشور و بعداً یکی از کشورهای عضو پرتغال بود. این کشور در سال 1975 از پرتغال استقلال یافت.

موزامبیک کشوری واقع در جنوب شرقی آفریقا است که از شرق با اقیانوس هند، از شمال با تانزانیا، از شمال غربی با مالاوی و زامبیا، از غرب با زیمبابوه و از جنوب غربی با اسواتینی و آفریقای جنوبی همسایه است. این کشور مستقل توسط کانال موزامبیک در شرق از کومور، مایوت و ماداگاسکار جدا می شود. پایتخت و بزرگترین شهر ماپوتو است.

شمال موزامبیک در میان بادهای تجاری موسمی اقیانوس هند قرار دارد و اغلب تحت تأثیر آب و هوای مخرب قرار می گیرد. بین قرن‌های 7 و 11، یک سری شهرک بندری سواحیلی در آن منطقه ایجاد شد که به توسعه فرهنگ و گویش سواحیلی متمایز کمک کرد. در اواخر دوره قرون وسطی، بازرگانانی از سومالی، اتیوپی، مصر، عربستان، ایران و هند در این شهرها رفت و آمد داشتند.

سفر واسکو داگاما در سال 1498 نشان دهنده ورود پرتغالی ها بود که روند تدریجی استعمار و اسکان را در سال 1505 آغاز کردند. پس از بیش از چهار قرن حکومت پرتغالی ها، موزامبیک در سال 1975 استقلال یافت و اندکی پس از آن به جمهوری خلق موزامبیک تبدیل شد. پس از تنها دو سال استقلال، این کشور وارد یک جنگ داخلی شدید و طولانی شد که از سال 1977 تا 1992 ادامه یافت. در سال 1994، موزامبیک اولین انتخابات چند حزبی خود را برگزار کرد و از آن زمان تاکنون یک جمهوری نسبتاً باثبات ریاست جمهوری باقی مانده است، اگرچه هنوز هم با شدت کم مواجه است. شورش به طور مشخص در دورترین مناطق از پایتخت جنوبی و جایی که اسلام غالب است.