Hazrat Khalid Bin Waleed Urdu

خالد بن ولید حضرت محمدﷺ کے سپہ سالار و ابتدائی عرب تاریخ کے بهترین سپاہی تھے۔

خالد بن ولید بن مغیره مخزومی (به عربی: خالد بن الولید بن المغیرة المخزومی) از فرماندهان مسلمان عرب در خدمت پیامبر اسلام محمد و خلفای راشدین ابوبکر (ح. ۶۳۲–۶۳۴) و عمر بود. (ر. 634-644). او در جنگ‌های ردا علیه قبایل شورشی در عربستان سعودی در سال‌های ۶۳۲–۶۳۳ و فتوحات اولیه مسلمانان بر عراق ساسانی در سال‌های ۶۳۳–۶۳۴ و سوریه بیزانس در سال‌های ۶۳۴–۶۳۸ نقش اصلی نظامی را ایفا کرد.

خالد که سوارکاری از طایفه مخزوم اشرافی قبیله قریش بود که به شدت با محمد مخالفت می‌کرد، نقش مهمی در شکست مسلمانان در جنگ احد در سال 625 داشت. که به او لقب سیف الله (شمشیر خدا) داد. خالد عقب نشینی امن نیروهای مسلمان را در طول لشکرکشی نافرجام به موتا علیه متحدان عرب بیزانس در سال 629 هماهنگ کرد و گروه های بادیه نشین ارتش مسلمانان را در جریان تصرف مکه و نبرد حنین در سال 2018 رهبری کرد. 630. پس از مرگ محمد، خالد به سرکوب یا انقیاد قبایل عرب در نجد و یمامه (هر دو منطقه در عربستان مرکزی) که با دولت نوپای مسلمان مخالف بودند، منصوب شد و رهبران شورشی تولیها را در نبرد بوزاخا در سال 632 و مسیلیمه را در سال 632 شکست داد. نبرد عقربه در سال 633.

خالد متعاقباً علیه قبایل عرب عمدتاً مسیحی و پادگان‌های ایرانی ساسانی در دره فرات در عراق حرکت کرد. او توسط ابوبکر به فرماندهی ارتش مسلمانان در سوریه منصوب شد و او افراد خود را در یک راهپیمایی غیرمتعارف در یک بخش طولانی و بی آب از صحرای سوریه رهبری کرد و شهرت او را به عنوان یک استراتژیست نظامی افزایش داد. در نتیجه پیروزی های قاطع بر ضد بیزانس در آجنادین (634)، فهل (634 یا 635)، دمشق (634-635) و یرموک (636)، مسلمانان تحت فرمان خالد بیشتر سوریه را فتح کردند. پس از آن عمر به دلایل متعددی که منابع سنتی اسلامی و مدرن به آنها اشاره کرده اند، از فرماندهی عالی تنزل یافت. خالد به عنوان ستوان کلیدی جانشین خود ابوعبیده بن الجراح در محاصره حمص و حلب و نبرد قین‌سرین، همه در سال‌های 637–638 خدمت کرد، که مجموعاً باعث عقب‌نشینی نیروهای امپراتوری بیزانس از سوریه تحت فرمان هراکلیوس شد. عمر پس از آن خالد را از فرمانداری قنصرین عزل کرد و او در سال 642 در مدینه یا حمص درگذشت.

مورخان عموماً خالد را یکی از کارکشته‌ترین و کارآمدترین ژنرال‌های اولیه اسلام می‌دانند و تا به امروز در سراسر جهان عرب از او یاد می‌شود. سنت اسلامی خالد را به خاطر تاکتیک‌های میدان جنگ و رهبری مؤثر فتوحات اولیه مسلمانان می‌داند، اما او را متهم به اعدام غیرقانونی قبایل عرب می‌کند که اسلام را پذیرفته بودند، یعنی اعضای بنی‌جدیمه در زمان حیات محمد و مالک بن نویره در طول جنگ‌های رضا. و سوء رفتار اخلاقی و مالی در سوریه. شهرت نظامی او برخی از متدینان مسلمان اولیه، از جمله عمر را که می ترسیدند تبدیل به یک کیش شخصیتی شود، آشفته کرد.

خالد بن ولید، با نام سیف، یا سیف، الله (به عربی: «شمشیر خدا»)، (متوفی 642)، یکی از دو سردار (به همراه عمرو بن العاص) در گسترش بسیار موفق اسلامی در زمان پیامبر. محمد و جانشینان بلافصلش ابوبکر و عمر.

اگرچه خالد در اوحد (625) با محمد جنگید، اما بعداً (627/629) مسلمان شد و در فتح مکه در سال 629 به محمد پیوست. پس از آن فرماندهی فتوحات و مأموریت های متعددی را در شبه جزیره عربستان برعهده داشت. پس از مرگ محمد، خالد تعدادی از استان هایی را که در حال جدا شدن از اسلام بودند، بازپس گرفت. او توسط خلیفه ابوبکر به شمال شرق فرستاده شد تا به عراق حمله کند و در آنجا الحیره را فتح کرد. با عبور از صحرا، در فتح سوریه کمک کرد. و اگرچه خلیفه جدید، عمر، رسماً او را از فرماندهی عالی خلع کرد (به دلایل نامعلوم)، خالد رهبر مؤثر نیروهای روبه‌روی ارتش بیزانس در سوریه و فلسطین باقی ماند.