Fatwa-Fatwa Penting Dalam Seha

کتاب فتوا مجموعه ای از فتواهای مهم در زندگی روزمره را خلاصه می کند

کتاب فتوا مجموعه ای از فتواهای مهم در زندگی روزمره را خلاصه می کند.

و در میان مطالب آن درباره آکادا بحث می شود که به معنی:

کلمه akidah یا i'tiqod از لحاظ زبانی از کلمه "الاقودو" گرفته شده است که به معنی چرخش حول یک معنای قوی ، قوی و نزدیک است. اگر عقیده مطابق با واقعیت موجود باشد ، عقیده صادق است ، اما اگر مناسب نباشد ، عقیده نادرست است .3

هر پیروان یک دین ، ​​یک عقیده خاص دارد. اما حقیقت عقیده فقط در اسلام وجود دارد. زیرا او از خیرین ، یعنی الله تعالی ، گرفته شده است. بنابراین هیچ تفاوتی بین عقیده ای که پیامبران از زمان و زمان به وجود آورده اند وجود ندارد.

در مورد عقاید دروغین ، همه موجودات خلاف وحی را شامل می شود. این عقیده ای است که فقط از عقل انسان ناشی می شود ، یا از وحی ناشی می شود اما تغییر یافته و تحریف می شود. مانند ایمان یهودیان که اوزیر فرزند خدا است ، یا ایمان ناشرونی مبنی بر این که آل هنوز فرزند خداست ، یا روح شیعه ای که معتقد است خداوند پس از میل خود پشیمان می شود ، که به آن akidah Bada گفته می شود.

در تعریف ساری ، عقیده در دین اسلام به معنای مشکلات علمی ناشی از خدا و پیامبرش است که بر عهده هر مسلمان واجب است که آن را به عنوان توجیهی از خدا و پیامبرش باور کنند .4

اگرچه کلمه aqidah در این مورد یک اصطلاح جدید5 است که در قرآن یا سنت 6 مشخص نیست ، اما دانشمندان از این اصطلاح استفاده می کنند. که توانایی استفاده از این اصطلاح را نشان می دهد. از این گذشته ، در صورت فهمیدن معنی ، مشکلی در استفاده از اصطلاح وجود ندارد.

از جمله دانشمندانی که از این اصطلاح استفاده می کنند ، امام ال لالاکایی (418 ح) در کتاب خود Syarhul ushul I'tiqod ahlu sunnah wal jama'ah ، سپس امام As Shobuni (449 H) در کتاب خود Aqidas Salaf Ashaabul Hadith است.

سپس چندین اصطلاح مترادف با عقیده وجود دارد که علما نیز از آن استفاده می کنند ، از جمله: الفقول اکبر

در آغاز كلمه فقه ، برای دانش دین اسلام به طور كلی و بویژه دانش مربوط به آخرت ، مسئله قلب ، ناوشكن خیریه و غیره در نظر گرفته شده بود. فقه 8

بنابراین ، علم فقه در گذشته شامل همه دانش دینی هم علم ایمان درونی و هم علم قوانینی بود که زهیر است. از این پس اصطلاح فقه ال اکبر که به معنای علم ایمان بود ، آمده است. زیرا علم ایمان از علم شاخه های قوانین زهیر که فقه الاغور است بیشتر است.

دانشمندی که برای اولین بار از این اصطلاح استفاده کرد ابو حنیفه (150 ح) در کتاب خود الفقه ال اکبر بود. وی گفت: "الفقول اکبر در دین بهتر از فقه در علم است ، فقیه در مورد چگونگی پرستش خرگوش بهتر از جمع آوری همه دانش است" 9 آل ایمان

ایمان از نظر زبانی به معنای At Tashdiq (توجیه) 11 و Al Iqroor (تعیین) 12 است. در مورد اصطلاح شرع ، ایمان توجیه و عزم و اراده و تسلیم حق است كه از وحی حاصل می شود .13 و دانشمندان موافقند كه ایمان شامل كلمات و اعمال ، گفتار قلب و دهان ، اعمال قلب و اندام است.

اصطلاح ایمان کلمه ای است که اغلب در قرآن و سنت آمده است. از جمله دانشمندانی که از این اصطلاح استفاده می کنند ابن مانداء (395 ح) در کتاب خود کیتابول ایمان است و شیخ الاسلام ابنو تایمیه (728 هجری) نیز در دو کتاب خود به نام های آل ایمان عوسات و آل ایمان کبیر ، سپس نیز امام بخاری در وی ساخته شده است. این فصل در ابتدا كتاب ایمان نامیده می شود .15 به عنوان سنت