پیدا کردن آنچه که در اقیانوس عمیق است
اقیانوس عمیق پایین ترین لایه ای از اقیانوس است، در زیر لایه ترموکلین در عمق بیش از 1828 متر است. این نور بسیار کم و یا هیچ نور نمی تواند وارد این منطقه شود، و بیشتر ارگانیسم ها به مواد آلاینده از منطقه فوتون بستگی دارند. به همین علت دانشمندان بر این باورند که زندگی در این مکان بسیار کم است، اما با تجهیزاتی که می تواند به عمق نفوذ کند، مشخص شده است که در این عرصه زندگی بسیار زیادی وجود دارد.
در سال 1960، Bathyscaphe Trieste به پایه دریاچه ماراریا در نزدیکی گوام، در عمق 35،798 فوت (9،911 متر)، عمیق ترین نقطه زمین فرود آمد. اگر کوه اورست غرق شود، اوج آن بیش از یک مایل از سطح است. در این عمق، ماهی های کوچکی مانند غلتک نگاه می کنند.
Submarine Research ژاپن، Kaiko، تنها کسی است که می تواند به این عمق برسد و سپس در سال 2003 ناپدید شد.
ما ماه را بیشتر از اقیانوس عمیق می شناسیم. تا سال 1970، کمی در مورد امکان زندگی در اقیانوس عمیق شناخته شده بود. اما کشف کلنی های میگو و سایر موجودات در اطراف دریچه های هیدروترمال این دیدگاه را تغییر داد. این ارگانیسم ها در حالت بی هوازی و بی هوشی در شور و شوری بالا و 149 درجه سانتیگراد زندگی می کنند. آنها به سولفید هیدروژن وابسته هستند، که برای زندگی در زمین بسیار سمی است. این کشف انقلابی زندگی بدون نور و اکسیژن احتمال زندگی در نقاط دیگر جهان را افزایش می دهد. محققان بر این باورند که اروپا، یکی از قمرهای مشتری، ممکن است شرایطی داشته باشد که بتواند از زندگی حمایت کند.