Табиатшиноси (синфи 3)

Tabiatshinosi (شينغفو 3)

Омӯзиши олами атроф барои ҳар як шахс зарур аст. Муҳите, ки моро иҳота кардааст,

пур аз ашё ва ҳодисаву воқеа мебошад. Ҳар як ҳодисаи атроф ба одам таъсире мерасонад.

Донистани ашё ва ҳодисаҳои табий муносибати одамро бо олами атроф беҳтар мегардонад.

Китобе, ки дар даст доред, ба шумо барои фаҳмидани ҳодисаву воқеаҳои олами атроф мадад

хоҳад кард. Ин китоб да-воми мантиқии китоби «Табиатшиносӣ» (Олами атрофи мо) барои

синфи 2-юм мебошад. Агар шумо ба китоб дуруст муносибат кунед, мавзӯъҳои онро бодиққат

хонед, аз бисёр ҳодисаҳои олами атроф бохабар мешавед. Инчунин китоб барои бехатарии

ҳаёт ба шумо маслиҳатҳои муфид медиҳад.

Ҳангоми истифодаи китоб, пеш аз ҳама, ба аломатҳои шартии он аҳамият диҳед. Аломатҳои

шартӣ ба шумо ҳамчун роҳнамо хизмат мекунанд. Ҳар як бахш ва фаъолиятҳо бо аломати

шартии махсус ишора шудааст. Аз саҳифаи 2-юми китоб ба аломатҳои шартӣ ва мазмуни

онҳо бодиққат шинос шавед.

Зеро ҳангоми кор бо китоб шумо аз онҳо истифода мебаред.

Китоб бахшҳое дорад, ки аз шумо иҷрои фаъолиятҳои гуногуни таълимиро талаб

мекунанд. Онҳо шуморо ба фикр кардан, иҷрои ягон фаъолияти амалӣ, бо маълумоти

аҷибу шавқо- вар кор кардан ва ғайра водор менамоянд.

Дар вақти истифодаи китоб, хусусан ҳангоми иҷрои тестҳо ба саҳифаҳои он хат

накашед, зеро солҳои минбаъда аз ин китоб додару хоҳарони мову шумо истифода

мебаранд.

БАРОИ АЗХУД КАРДАНИ ДОНИШҲОИ НАВ БА ШУМО

БАРОР МЕХОҲЕМ!