Рахмат ба ту эй офтоб!

با رحمة Oftob مهلا!

ГУНҶИШКАК

Якта гунҷишкак будаст, Пешонеш қашқа будаст. Гӯши чапаш хоридаст,

Як ҳафта барф боридаст. Барфи баланд боридаст,

Як қади ман боридаст. Гунҷишкак гушна мондаст, Гушнаву ташна мондаст. Бечора ин сӯ рафтаст, Бечора он сӯ рафтаст:

Ин сӯ равад, дона нест,

Он сӯ равад, дона нест. Ҳама таги барф мондаст, Барф ҳамаро пӯшондаст. Дар як дарахт нишастаст, Аз гушнагӣ карахт аст.

Аз хунукӣ ях шудаст,

Болу параш шах шудаст. Лекин ҳолӣ намурдаст, Дар навда хобаш бурдаст.

Хобаш бурдаст, хоб дидаст, Дар хоб дону об дидаст. Дидаст, ки тобистон аст, Олам ҳузури ҷон аст.

Як дашти аз арзан пур, Арзан хоҳӣ, арзан хӯр.

Як дашти аз шолӣ пур, Биринҷ хоҳӣ, биринҷ хӯр. Як боғи пури ангур,

Ангур хоҳӣ, ангур хӯр. Алаф хоҳӣ, алаф хӯр,

Малах хоҳӣ, малах хӯр. Кӯлмакчаҳо гармакак, Хокистарҳо нармакак. Онҳоро кардаст Офтоб Хокбозӣ - оббозибоб.

Хоҳӣ, бикун оббозӣ,

Хоҳӣ, бикун хокбозӣ. Ҳай-ҳай, чӣ хуш тобистон! Бай-бай, чӣ хуш тобистон! Гунҷишкак дар хобаш дид: Як села гунҷишк парид.

Чир-чир карда мерафтанд, Ӯро «биё!» мегуфтанд.

Ӯ ҳам парид, бедор шуд,

Як камтарак ҳушёр шуд. Чашмонашро кушодаст, Дид, ки дар барф афтодаст. Ҳарчанд ки ҷон меканад, Хеста наметавонад. Гунҷишка гурба дидаст,

Ба сӯйи вай давидаст.

Дар даҳанаш гирифтаст, Гирифта хона рафтаст. Гуфтаст, ки «Ин карахт аст, Гӯшти карахт сахт аст. Сардаш хӯрам, мемурам, Гармаш карда мехӯрам».

Як духтари хушмӯяк,

Як писари хушрӯяк,

Ҳар ду мисоли лола, Ҳардуяшон - шашсола, Духтарак Наргис ном дошт, Писарак Парвиз ном дошт.

Дар таги кӯрпа буданд,

Соҳиби гурба буданд.

Гурбаро даст гирифтанд, Гунҷишка пас гирифтанд.

Дар кӯрпача печонданд,

Дар пеши печка монданд. Ҳушаш ба сар омадаст,

Аз кӯрпа баромадаст.

Донаву об хӯронданд,

Ҷонакаша раҳонданд. Гунҷишкак, ки сер шудаст,

Аз шодӣ гиря кардаст.

«Раҳмат, Наргисҷон!», - гуфтаст, « Раҳмат, Парвизҷон!», - гуфтаст. «Акнун берун меравам,

Дар хона зиқ мешавам».

Онҳо дарро кушоданд, Гунҷишкака сар доданд. Наргису Парвиз - хурсанд,

Ба гунҷишкак «Хайр! - гуфтанд. Ин хонаро медонӣ,

Ҳар гаҳ ки гушна монӣ, Тирезаро тақ-тақ зан,

Хайр, эй гунҷишкаки ман!»